To «εσωτερικό» μας παιδί…

(photo: Film «Persona», 1966 – Ingmar Bergman) 

“Όλοι κρύβουμε ένα τραυματισμένο παιδί μέσα μας. Κάποια στιγμή αποφασίζουμε να το φροντίσουμε! Και εκεί ξεκινά το όμορφο ταξίδι…”.

Σίγουρα, όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας..!

 Ένα παιδί που κάποιες φορές μάς θυμίζει πόσο ωραίο είναι να ονειρεύεσαι…

Κάποιες φορές αποπλανεί με τα παιχνίδια και τη φαντασία του, και άλλες οριοθετεί – σαν «άριστος» γονέας» – με κανόνες, πρέπει, ρόλους!

Άλλες φορές είναι αισιόδοξο, και κάποιες άλλες μελαγχολικό.

Μερικές φορές θυμάται και αναπολεί, άλλες προβλέπει και αγωνιά!

Κάποιες φορές γελά, και άλλες κλαίει…

Άλλες φορές σου κλείνει το μάτι, και άλλες στο γουρλώνει!

Μερικές φορές αισθάνεται, ενώ άλλες σκέφτεται.

Άλλες πάλι τιμωρείται, και άλλες τιμωρεί…

Κάποιες φορές κακοποιείται, και άλλες αυτό κακοποεί.

Άλλες φορές ακούει παραμύθια, και υπάρχουν φορές που μαθαίνει για ειδήσεις για πολέμους και φτώχεια…

Ίσως το δεις να φοβάται, και άλλες να γίνεται αδίστακτο!

Πολλές φορές διεκδικεί, και άλλες απαιτεί!

Άλλες φορές αγαπάει, και άλλες μισεί…

Υπάρχουν φορές που είναι καλό, και άλλες κακό. Άλλες φορές προσεύχεται, και άλλες αδειάζει βλασφήμιες…

Τόσες αντιφάσεις και εντάσεις με αυτό το παιδί (δύσκολο, μάλλον, το έργο του γονέα, δε νομίζετε;).

Και το «εσωτερικό» παιδί είναι εκεί, με τα ωραία του και τα άσχημα, τις ομορφιές του και τις ελλείψεις του. Τα καλά του και τα κακά του. Και περιμένει να το φροντίσεις και να το αποδεχείς. Είναι το παιδί που καθηλώθηκε στα τραύματα του, στις απώλειές του, στις στερήσεις του και σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες του, στο «εκεί και το τότε».

Το μόνο που σου ζητάει είναι να το αποδεχτείς, να το φροντίσεις, να ζητήσεις συγγνώμη και να συγχωρέσεις, και τελικά να το αφήσεις να μεγαλώσει και να εξελιχθεί…χωρίς να το φθονήσεις..!

 Μεταξύ μας, δε μπορείς να κάνεις και πολλά άλλα…

– είναι το παρελθόν σου…

Βαλάντης Χουτοχρήστος – Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπευτής