Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στα αρχικά στάδια μιας ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας ο άνθρωπος θα κατηγορεί διαρκώς τους εξωτερικούς πάραγοντες για ό,τι δύσκολο μπορεί να του συμβαίνει: η μοίρα, ο Θεός, οι γονείς, το κράτος, το αφεντικό, ο σύζυγος, οι φίλοι, οι άλλοι… Πάντα φταίνε οι άλλοι!
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει για το γεγονός ότι η σύγχρονη πραγματικότητα και τα περιβάλλοντα που μας περιστοιχίζουν, έχουν γενικώς ισχυρή δράση και θέση προς την καθημερινή μας ψυχολογία και ψυχοπαθολογία. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι κανείς μας δε μεγάλωσε σε ένα απόλυτα υγιές οικογενειακό περιβάλλον και αυτό φέρει σίγουρα επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε, επικοινωνούμε, αγαπάμε…
Οι τραυματικές εμπειρίες του παιδικού μας παρελθόντος εισάγονται μοιραία σε γρανάζια καταναγκασμού και επανάληψης, με αποτέλεσμα η καθήλωσή μας σε κάποια στάδια της εξελικτικής μας πορείας να είναι αναπόφευκτη!
Όσο ανιστεκόμαστε να δούμε από πολύ κοντά τις ασυνείδητες μηχανές του ψυχικού μας οργάνου, τόσο η επανάληψη και η ανία θα δεσμεύουν την ενορμητική μας ζωή σε συμπτώματα: κατάθλιψη, εξαρτήσεις, κρίσεις πανικού, ψυχοσωματικές διαταραχές κ.α.
Κάποιοι οδηγούνται σε καταστάσεις που μοιάζουν αδιέξοδες και απέλπιδες. Εδώ, ο άνθρωπος καταλήγει να κατακρίνει διαρκώς και να φθονεί τους άλλους για όποια δυστυχία έχει ο ίδιος «φορτωθεί»…
Πόσο, όμως, μας βοηθάει εν τέλει μια παιδικόμορφη θέση που μας καταδικάζει να θυμώνουμε διαρκώς και να κατηγορούμε ό, τι είναι έξω από εμάς; Αναμφισβήτητα, ο άνθρωπος που ως παιδί βίωσε έντονη κακοποίηση, θα έχει δικαιολογημένα συσσωρεύσει πολύ θυμό, ή και οργή, για τραυματικές καταστάσεις που βίωσε χωρίς ελευθερία επιλογής και ευθύνης… Το παιδικό ψυχικό τραύμα βιώνεται ανεύθυνα και αναπόφευκτα!
Ο θυμός χρειάζεται σίγουρα έκφραση και εκδραμάτιση για να μπορέσει να μαλακώσει, – όσο αυτό επιτρέπεται. Συναισθήματα θυμού, μίσους και οργής θα πρέπει να είναι πάντα ευπρόσδεκτα σε ένα ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο. Δύσκολο και πολύ σημαντικό το έργο του θεραπευτή/αναλυτή στη φάση αυτή.
Είμαστε, ωστόσο, έτοιμοι για ένα επόμενο και πιο ώριμο στάδιο αυτογνωσίας που απαιτεί να κοιτάξουμε τελικά προς τα μέσα..; Έρχονται κάποιες στιγμές που η ζωή μας δίνει την ευκαιρία να στρέψουμε τα ψυχικά μας μάτια εντός, και να ανακαλύψουμε κάποιες προσωπικές και σίγουρα «δύσκολες» αλήθειες. Τότε όμως, θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε – με υπομονή, επιμονή και ευθύνη – να προχωρήσουμε σε αλλαγές που θα μας προσφέρουν ισχυρότερη αυτοεκτίμηση και ομορφότερες διαπροσωπικές σχέσεις!
…Κάτι όμως πρέπει όλοι μας να αφήσουμε πίσω! Στο σημείο αυτό ο καθένας μας καλείται να αντικρίσει και να αποδεχτεί πολλά…
Βαλάντης Χουτοχρήστος – Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμικός Ψυχοθεραπευτής, Επιστημονικά Υπεύθυνος του PsychoTherapy Lab
📞 (+30) 2121015339, 📱(+30) 6970040938
PsychoTherapy Lab 