Πολλοί είναι εκείνοι που στο άκουσμα της λέξης «όρια» θυμώνουν ή νιώθουν πως περιορίζονται, ή σαν κάτι να μη τους επιτρέπεται (σαν να «απαγορεύεται»). Όλοι μας συχνά εκνευριζόμαστε, όταν κάποιος μας βάζει όρια – ειδικά εάν αυτά είναι αυστηρά. Η αντίδρασή μας αυτή είναι, λοιπόν, κάτι σαν πρώτη αντανακλαστική αντίδραση που δύσκολα αποφεύγεται!
Το επόμενο, όμως, στάδιο είναι υψίστης σημασίας! Πώς διαχειριζόμαστε αυτό τον εσωτερικό εκνευρισμό; Πώς κατανοούμε τη σημασία του εκάστοτε ορίου, που στέκεται ενίοτε εμπρός μας σαν ένας περιοριστικός και αιχμηρός φράχτης..;
Όσο και εάν κάποιος έχει εκπαιδευτεί ως παιδί «σωστά» σε θέματα ορίων, θεωρώ ότι στον κόσμο των ενηλίκων ξεχνιούνται δυστυχώς πολλά… Τα όρια των σχέσεων στον πολύπλοκο κόσμο των ενηλίκων είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στο βιβλίο της διαπροσωπικής ζωής, κεφάλαιο που απαιτεί επαναλαμβανόμενο και ώριμο διάβασμα.
Σεβόμενοι τα όρια που ο Άλλος μας θέτει, σεβόμαστε και τον ίδιο μας τον εαυτό! Προστατεύουμε την σχέση που έχουμε με αγώνα μαζί του χτίσει, και δίνουμε ελευθερία και χώρο στην καλλιέργεια της αποδοχής και του σεβασμού!
Πόσα πολλά θα μαθαίναμε για τις σχέσεις μας, εάν βλέπαμε κατάματα την σχέση που εμείς οι ίδιοι έχουμε με τα όριά μας, τα όρια εκείνα τα προσωπικά που θέτει ο ίδιος μας ο εαυτός! Τα σεβόμαστε..; Τα προστατεύουμε..; Και εάν συνεχώς εμείς οι ίδιοι ποδοπατάμε ή αφήνουμε απροστάτευτα τα δικά μας όρια, τότε πόσο εύκολα θα δεχτούμε ότι ο Άλλος μπορεί ή θέλει να διαφυλάξει τα δικά του..;
Βαλάντης Χουτοχρήστος – Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπευτής, Επιστημονικός Υπεύθυνος PsychoTherapy Lab
PsychoTherapy Lab 