Πολλοί άνθρωποι είναι μπλεγμένοι στα δίχτυα μιας διαρκούς σύγκρισης του εαυτού τους με τους άλλους και τις ζωές τους. Σε ένα πρώτο και αρχικό επίπεδο, θα λέγαμε ότι αυτά τα άτομα μπορεί να έχουν ένα πραγματικό δευτερογενές όφελος, καθώς το συναίσθημα του ανταγωνισμού και της πάλης ενδέχεται να τους κάνει πραγματικά καλύτερους και πιο πετυχημένους..
Έτσι όμως, ο άνθρωπος μπορεί να «εθιστεί» – τρόπον τινά – σε μια διαρκή ανάγκη σύγκρισης της ζωής του με τις ζωές των άλλων! Αναζητά διαρκώς «κατώτερους» (υποτίμηση) για να νιώσει ανώτερος και όταν πετυχαίνει στο δρόμο του «ανώτερους» (εξιδανίκευση), τότε βυθίζεται σε ένα βαθύ πηγάδι θλίψης και αυτοϋποτίμησης…Το Τίποτα!
Η αυστηρή σύγκριση του εαυτού μας και των προσωπικών μας προσπαθειών με τους άλλους και τα δικά τους επιτεύγματα δηλητηριάζει! Αναζητώντας διαρκώς την ταυτότητά μου μέσα από τις ζωές των άλλων, τόσο περισσότερο την χάνω…Παγιδεύομαι, αλλοτριώνομαι, σκορπίζομαι…
Η χαρά και η ευτυχία έρχεται μέσα από την ικανοποίηση που θα λάβω από τις επιλογές και τις προσπάθειες που στο τέλος θα με καταστήσουν άξιο και περήφανο με βάση τα δικά μου κριτήρια, τις δικές μου επιθυμίες, τα δικά μου όνειρα, τις δικές μου φιλοδοξίες!
Η συνεχής και αδιέξοδη σύγκριση με τον Άλλο, μας διώχνει από την προσωπική μας ταυτότητα, την μοναδική μας προσωπικότητα και την βαθύτερη ικανοποίηση που μπορεί να μας χαρίσει η υπαρξιακή μας ελευθερία!
Βαλάντης Χουτοχρήστος – Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπευτής
PsychoTherapy Lab 