Η φίλη μου, η Μνήμη !

 

 

 

 

 

(πηγή: Τριμηνιαίο Περιοδικό της Εταιρείας Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών Αθηνών- Τεύχος 26)

 

Άνοιξη. Περπατώ στο αλσάκι που είναι δίπλα στο χωριό μου. Είναι όλα πράσινα, ανθισμένα, φανταστικά. Ένας ήλιος λαμπερός περνάει μέσα από τα φύλλα των δέντρων και παίζει με τα χρώματα των λουλουδιών, τα κάνει πιο ανοιχτά, πιο ζωντανά, πιο γλυκά. Τα πουλιά κελαηδούν γλυκά, νιώθω ευτυχισμένη. Έχω φύγει από την πραγματικότητα, ονειρεύομαι, είμαι ευτυχισμένη. Κάθομαι κάτω από ένα δέντρο και κλείνω τα μάτια. Ξαφνικά νιώθω ένα ελαφρύ σκούντημα.

Μια πανώρια ύπαρξη είναι μπροστά μου. «Γειά σου» μου λέει, »είμαι ηΜνήμη που σε ακολουθώ σε όλη σου τη ζωή. Έλα να κάνουμε μαζί ενα ταξίδι να θυμηθούμε τα παλιά».

»Ταξίδι; Παλιά; Μα τι λές;»

»Έλα ,έλα θα δεις», μου λέει.

Και ξαφνικά βρίσκομαι μαζί της στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό, κοριτσάκι εγώ με τα κοτσιδάκια μου και η μαμά μου στην αυλή να ταϊζει τις κότες. Πιο κει η αδερφή μου να κεντάει και η γιαγιά μου να υφαίνει στον αργαλειό.

»Τα θυμάσαι αυτά;», μου λέει η Μνήμη.

Πω πω, θεέ μου, τι ευτυχία!

Μετά η εικόνα αλλάζει. Βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο με παρέα φίλους μου, γέλια, φωνές, να και ο Γιώργος! Πω πω Θεέ μου, χτυποκάρδι, θα με προσέξει άραγε;

Μετά βρισκόμαστε στην εκκλησία εγώ νύφη και ο Γιώργος γαμπρός. Τι χαρά!

Σε λίγο πάμε στο Μαιευτήριο, έχω το μωρό μου αγκαλιά, τι γλυκούλι που είναι! Μνήμη μου, γλυκιά μου κοπέλα πού αλλού θα με πάς;

Περνάμε από τους γάμους των γιών μου, από τις γέννες των εγγονών μου και γυρνάμε πάλι στο δασάκι. Τι θα έκανα χωρίς εσένα μνήμη μου, τώρα πια λίγες χαρές έχω, πολύ λίγες. Όλοι είναι στα σπίτια τους, άνοιξαν τα φτερά τους για αλλού και εγώ, αν δεν ερχόσουνα εσύ να με σκουντήξεις, θα ένιωθα μόνη μου. Είσαι η χρυσή μου παρέα τώρα πια. Σε παρακαλώ πολύ μην με αφήσεις ποτέ, να είσαι έτσι πάντα ζωντανή κοντά μου, να με βοηθάς να είμαι χαρούμενη, να ζω στιγμές ευχάριστες.

Ανοίγω τα μάτια μου, όλα γύρω μου φωτεινά, ωραία. Τι σπουδαία φίλη που είναι αυτή η Μνήμη. Εύχομαι να μη με προδώσει ποτέ!

 

Συγγραφέας: Δήμητρα (μέλος του Κέντρου Ημέρας της Εταιρείας Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών Αθηνών)

Δημοσιεύτηκε από τον Βαλάντης Χουτοχρήστος

Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: